17.2.11

αυτά είδα

-είδα να κλέβουν αυτοκίνητα μαζεμένα, να τα ανοίγουν με υπερφυσικές σωλήνες, και να έρχεται κόσμος αμέτρητος, με άπειρα κλειδιά που έχει βρει στο δρόμο και να δοκιμάζει αν ανοίγουν κάποιο αυτοκίνητο
-είδα έναν φίλο μου που έγινε πρεζάκι (ποτέ δεν ήταν φίλος μου και ποτέ δεν ασχολήθηκε με αυτά και εννοείται πως δεν θυμάμαι ποιόν είδα) και χάρηκα τόσο πολύ που τον είδα και ήταν καλά, ενώ ήταν χάλια
-είδα έναν μαύρο τύπο, μαυριδερό μάλλον, με μακριά μαλλιά, μέσα σε ένα μαγαζί που πουλούσε μόνο κάρτες για άλμπουμ του NBA και μου έλεγε ότι είναι φίλος των γονιών μου και να τους πω χαιρετίσματα και ότι θα έπρεπε να τον θυμάμαι κανονικά, αλλά εννοείται δεν θυμόμουν τίποτα
-είδα μία προβολή μίας ταινίας σε μία τεράστια αίθουσα, και ήθελα τόσο πολύ να κάτσω, αλλά ήταν όλοι άγνωστοι οι γύρω μου, αυτοί που υποτίθεται ήταν παρέα μου
-αλλά κυρίως είδα (πάλι) έντομα και ζωύφια. σκάλιζα την μύτη μου ως συνήθως, και δεν μπορούσα να ησυχάσω. έπειτα άρχισα να βγάζω μικρές σιχαμένες αραχνίτσες από εκεί μέσα.
-μάλλον είναι πολύ το άγχος για να το αντέξω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου